Ένα άθλημα μέσα σ' ένα κεφάλι

Μάιος 2008. Λίγο πριν ξεκινήσει το ματς, στα αποδυτήρια του Ολντ Τράφορντ ο Σερ Άλεξ δίνει -χωρίς πολλά περιθώρια για αμφισβήτηση- εντολή σε όλους τους παίκτες του να φορέσουν συγκεκριμένο τύπο παπουτσιών για καλύτερη προσαρμογή στο βαρύ από την απογευματινή βροχή τερέν. Ο Ντιέγκο Φορλάν αρνείται να υπακούσει και κάνει (φοράει) τα δικά του. 200 περίπου λεπτά αργότερα, και με το σκορ στο 0-0, ο Ντιέγκο βρίσκεται στη μεγάλη περιοχή τετ-α-τετ με τον γκολκίπερ. Γλιστράει ο ξανθός στο χόρτο και η μπάλα βγαίνει άουτ. Ξαπλωμένος ακόμα στο γκαζόν, ξέρει ότι η καριέρα του στη Γιουνάιτεντ τελείωσε. Λίγα λεπτά αργότερα ο Φέργκιουσον γκρεμίζει τα αποδυτήρια ρίχνοντας τις πιο φαρμακερές γοτθικές κατάρες. Βρίζει τον Φορλάν, τα γαμημένα παπούτσια του, τη μάνα του, όλους τους περιπτεράδες του Μοντεβιδέο κλπ. Ήταν το τελευταίο του ματς στην Αγγλία.

Ευτυχώς. Ο Φορλάν μετακομίζει Νότια και παρουσιάζει σε διαδοχικές σεζόν και με πρόστυχο λατινιάρικο τρόπο το πελώριο ταλέντο του. Στην αρχή μας δείχνει πως μπορεί κάποιος να σκοράρει 29 γκολ σε μια σεζόν. Με τα δικά του παπούτσια και τις δικές του γαμημένες τάπες. Συνεχίζει, βάζει 30 γκολ σε μια σεζόν. Όμως δεν είναι φονιάς. Μπορεί να είναι αλλά δε θέλει. Ξέρει ότι τελικά δεν είναι μόνο το γκολ που μετράει, είναι το ίδιο το ποδόσφαιρο. Εστιάζει εκεί. Επιλέγει τις τελευταίες σεζόν - και ειδικά το Παγκόσμιο Κύπελλο σαν μια μοναδική ευκαιρία παράστασης - να δείξει σε όλους πώς είναι όταν κάποιος έχει μέσα στο κεφάλι του ολόκληρο το άθλημα. Ο Ντιέγκο Μαρτίν Φορλάν Κοράσο είναι ο μεγαλύτερος μπαλαδόρος αυτού του Μουντιάλ.