Ο αλγόριθμος του κυρίου Τσάβι

Στην Λογική, η εξαρτημένη συνάρτηση "IF" συντάσσεται ως εξής:

= IF ( υπόθεση προς επαλήθευση; "επιλογή αν ισχύει η υπόθεση" ; "επιλογή αν δεν ισχύει η υπόθεση" )

Ο κύριος Τσάβι έχει εγκατεστημένο μέσα στους νευρώνες του εγκεφάλου του έναν αλγόριθμο που αποτελείται από μια αλληλουχία ενδεχομενικών προτάσεων χρησιμοποιώντας την παραπάνω συνάρτηση.


Σε παγκόσμια αποκλειστικότητα, ιδού ο αλγόριθμος του κυρίου Τσάβι:

1. =IF ( μπορείς να βάλεις γκολ; "σούταρε" ; "προχώρησε παρακάτω στη λίστα" )

2. =IF ( μπορείς να κερδίσεις πέναλτι; "κινήσου ώστε να κερδίσεις πέναλτι" ; "προχώρησε παρακάτω στη λίστα" )

3. =IF ( μπορείς να βγάλεις τον Ινιέστα σε τετ α τετ; "πάσαρε στον Ινιέστα" ; "προχώρησε παρακάτω στη λίστα" )

4. =IF ( μπορείς να βγάλεις άλλον συμπαίχτη σου σε τετ α τετ; "πάσαρε" ; "προχώρησε παρακάτω στη λίστα" )

5. =IF ( μπορείς να παίξεις ένα-δύο με τον Ινιέστα και να βγεις εσύ τετ α τετ; "πάσαρε στον Ινιέστα και κινήσου" ; "προχώρησε παρακάτω στη λίστα" )

6. =IF ( μπορείς να παίξεις ένα-δύο με άλλον συμπαίχτη σου και να βγεις εσύ τετ α τετ; "πάσαρε και κινήσου" ; "προχώρησε παρακάτω στη λίστα" )

7. =IF ( μπορείς να βγάλεις τον Ινιέστα σε πολύ καλή θέση με χώρο για εκτέλεση; "πάσαρε στον Ινιέστα και άνοιξε χώρο" ; "προχώρησε παρακάτω στη λίστα" )

8. =IF ( μπορείς να βγάλεις άλλον συμπαίχτη σου σε πολύ καλή θέση με χώρο για εκτέλεση ; "πάσαρε και άνοιξε χώρο" ; "προχώρησε παρακάτω στη λίστα" )

9. =IF ( μπορείς να κερδίσεις φάουλ σε επικίνδυνη θέση για γκολ; "κινήσου ώστε να κερδίσεις φάουλ" ; "προχώρησε παρακάτω στη λίστα" )

10. =IF ( μπορείς να προωθήσεις κάθετα το παιχνίδι στον Ινιέστα με καλές προοπτικές; "πάσαρε στον Ινιέστα και κινήσου" ; "προχώρησε παρακάτω στη λίστα" )

11. =IF ( μπορείς να προωθήσεις κάθετα το παιχνίδι σε άλλον συμπαίχτη σου με καλές προοπτικές; "πάσαρε και κινήσου" ; "προχώρησε παρακάτω στη λίστα" )

12. =IF ( μπορείς να ντριπλάρεις κάθετα ώστε να διατηρήσεις την κατοχή και να προωθήσεις την ανάπτυξη; "ντρίπλαρε και ξεκίνα το πρόγραμμα από το βήμα 1" ; "προχώρησε παρακάτω στη λίστα" )

13. =IF ( μπορείς να προσποιηθείς ώστε να διατηρήσεις την κατοχή, να ξεμαρκαριστείς και να βρεις χώρο; "προσποιήσου και ξεκίνα το πρόγραμμα από το βήμα 1" ; "προχώρησε παρακάτω στη λίστα" )

14. =IF ( μπορείς να ανοίξεις το παιχνίδι στο πλάι στον Ινιέστα με πολύ χώρο; "πάσαρε στον Ινιέστα και κινήσου" ; "προχώρησε παρακάτω στη λίστα" )

15. =IF ( μπορείς να ανοίξεις το παιχνίδι στο πλάι σε άλλον συμπαίχτη σου με πολύ χώρο; "πάσαρε και κινήσου" ; "προχώρησε παρακάτω στη λίστα" )

16. =IF ( μπορείς να κερδίσεις κόρνερ; "κινήσου ώστε να κερδίσεις κόρνερ" ; "προχώρησε παρακάτω στη λίστα" )

17. =IF ( μπορείς να κάνεις κοντινή παράλληλη πάσα στον Ινιέστα για να διατηρήσεις την κατοχή; "πάσαρε στον Ινιέστα και κινήσου" ; "προχώρησε παρακάτω στη λίστα" )

18. =IF ( μπορείς να κάνεις κοντινή παράλληλη πάσα σε άλλον συμπαίχτη σου για να διατηρήσεις την κατοχή; "πάσαρε και κινήσου" ; "προχώρησε παρακάτω στη λίστα" )

19. =IF ( μπορείς να κερδίσεις φάουλ; "κινήσου ώστε να κερδίσεις φάουλ" ; "προχώρησε παρακάτω στη λίστα" )

20. =IF ( μπορείς να κερδίσεις πλάγιο; "κινήσου ώστε να κερδίσεις πλάγιο" ; "προχώρησε παρακάτω στη λίστα" )

21. =IF ( μπορείς να διατηρήσεις την κατοχή γυρίζοντας την μπάλα προς τα πίσω στον Ινιέστα; "πάσαρε στον Ινιέστα και κινήσου" ; "προχώρησε παρακάτω στη λίστα" )

22. =IF ( μπορείς να διατηρήσεις την κατοχή γυρίζοντας την μπάλα προς τα πίσω σε άλλον συμπαίχτη σου; "πάσαρε και κινήσου" ; "προχώρησε παρακάτω στη λίστα" )

23. =IF ( μπορείς να γεμίσεις προς την αντίπαλη περιοχή έστω κι αν δεν υπάρχουν καλές προοπτικές; "γέμισε και κινήσου" ; "προχώρησε παρακάτω στη λίστα" )

24. = πέταξε τη μπάλα έξω στο πλάι, όσο πιο προωθημένα μπορείς.

(σ.σ: Η προτεραιότητα που δείχνει ο αλγόριθμος στον Ινιέστα έναντι όλων των άλλων συμπαικτών του κυρίου Τσάβι δικαιολογείται από το εξής: Ο Ινιέστα είναι ο μοναδικός άνθρωπος που καταλαβαίνει την εγκεφαλική λειτουργία του κυρίου Τσάβι και λόγω αυτού αποτελεί τον συνδετικό κρίκο του κυρίου Τσάβι με την συμβατική πραγματικότητα)

Και τι αποτέλεσμα έχει αυτό ο αλγόριθμος του κυρίου Τσάβι;

Κερδίζει πρωταθλήματα Ισπανίας. Κερδίζει champions league. Κερδίζει Euro. Κερδίζει mundial.

Κερδίζει.

Και γιατί δεν τον έχει πατεντάρει αυτό τον αλγόριθμο;

Γιατί δεν χρειάζεται. Γιατί υπάρχει μόνο ένας άνθρωπος με την πνευματική δυναμικότητα να τον τρέξει σε δέκατα του δευτερολέπτου ώστε να είναι εφαρμόσιμος στο υψηλότερο επίπεδο:

Ο ίδιος ο Κύριος Τσάβι.

Σταρ και αντισταρ

Ένα ευχάριστο αυτού του Μουντιάλ είναι η αποκαθήλωση σόου μπιζ αστεριών και η ανάδειξη σοβαρών ποδοσφαιριστών: Μέσι (μετά και τη διαφήμιση με τα πατατάκια), Μαραντόνα, Ρούνι, Κριστιάνο, Κακά, Ρομπίνιο, Ριμπερί, Τόρες, Ανρί, Καναβάρο, Φαν Πέρσι στο καναβάτσο.


Αν προσθέσουμε και τους Πατατάκια, Μπέκαμ, Ιμπραήμοβιτς δεν μένει κανένας από αυτούς που παρελαύνουν στα τηλεοπτικά σποτ. Και αναδεικνύονται όλοι οι αντιστάρ: Τσάβι (άλλως ορθώς ακούει και στο όνομα Αυτού Μεγαλειότις), Ινιέστα, Βίγια, Σβαϊνστάιγκερ (η επιτομή του αντιστάρ, ο νέος Έφενμπεργκ), Μίλλερ, Σνάϊντερ και Φορλάν θα συναγωνιστούν για τον τίτλο του MVP της διοργάνωσης.

Τουμποφλό και τρομοκράτες

Το ποστ για τους Ισπανούς έχει γραφτεί πριν την έναρξη του μουντιάλ: Σημασία έχει το γκαζόν. Μέχρι σήμερα όμως οι εμφανίσεις τους άφηναν ερωτηματικά για το κατά πόσο έχουν βρει τους αυτοματισμούς τους. Ο Ινιέστα δεν ήταν έτοιμος και αυτό δημιουργούσε προβλήματα ακόμα και στην Αυτού Μεγαλειότητα (Τσάβι).

Σήμερα η μηχανή ξεμπούκωσε. Έπεσε τουμποφλό με άτυχη την Πορτογαλία. Το γκαζόν ευαρεστήθηκε και η σπηλιά βρυχήθηκε. Στο Ciudad del Campo ψάχνουν ακόμα την μπάλα.

Σημαία Ισπανίας

Από την άλλη, η Βραζιλία συνεχίζει να είναι πρώτο φαβορί μετά και το χθεσινό κρεσέντο, αλλά πλέον υπάρχουν διαπιστωμένα δύο ομάδες που έχουν καταθέσει διαπιστευτήρια διεκδικητή. Κατά πρώτο λόγο η Ισπανία και κατά δεύτερο η εντυπωσιακή, νεανική και φρέσκια Γερμανία του Λεβ.

Επιπλέον, οι Βραζιλιάνοι πιθανώς να αντιμετωπίσουν πρόβλημα και με τις αρχές της Νοτίου Αφρικής αφού από χθες το βράδυ είναι καταζητούμενοι για δόλια πρόκληση ψυχικής βλάβης στις αποστολές των αντίπαλων εθνικών ομάδων, ιδιαίτερα σε αυτή της Ολλανδίας, προσεχούς αντιπάλου της. Τρομοκρατία με μια μπάλα. Ο Μπιέλσα ακόμα να συνέλθει.

Σημαία Βραζιλίας

Είμαι το γκαζόν και σήμερα (επιτέλους) τελείωσα.

Η αναληθοφάνεια

Δηλαδή αν ήταν ταινία το ματς θα έληγε και 4-2; Όχι, γιατί αν ήταν ταινία μπορεί μεν το 3-1 να είχε γραφτεί στο 66΄, αλλά καμία ταινία δεν θα επαναλάμβανε αντεστραμμένο το σενάριο: δοκάρι, πέρασε - δεν πέρασε τη γραμμή, μετρά - δεν μετρά το γκολ. Δεν θα το επαναλάμβανε γιατί θα φοβόταν πως θα την πάρουν με τις πέτρες για έλλειψη αληθοφάνειας.

Αλλά ποιός είπε ότι η αλήθεια είναι πάντα αληθοφανής, ποιός είπε ότι η ίδια η ζωή είναι αληθοφανής; Αν η ζωή είναι αυτό το παράξενα γοητευτικό πράγμα που κινείται στο μεταίχμιο πραγματικότητας και φαντασίας, το ποδόσφαιρο είναι το προνομιακό πεδίο άνθησης αυτής της γοητείας, αυτής της αμφιβολίας για το τι είναι ρεαλιστικό και τι όχι, το ποδόσφαιρο είναι το προνομιακό πεδίο γέννησης νέων μύθων και διαιώνισης παλιών.

Γιατί στη φάση του γκολ του Λάμπαρντ που δεν μέτρησε, μπορεί να γεννιούνται ερωτήσεις για το που τελειώνει το διαιτητικό λάθος ως μέρος του παιχνιδιού και που αρχίζει το ξερό σκάνδαλο, μπορεί να γεννιούνται ερωτήσεις για το που τελειώνουν τα όρια της αλανιάς του τερματοφύλακα ως μέρος του παιχνιδιού και που αρχίζει το παντελώς unfair play (ή εν πάση περιπτώσει τι νόημα έχει τελικά το fair play), αλλά δεν γεννιέται καμία ερώτηση για το ποιός είναι ο μεγάλος ναός του αναληθοφανούς και η μεγάλη γεννήτρια των αναμνήσεων: το ποδοσφαιρικό γήπεδο.

Σήμερα: το Καρέ Της Ευκαιρίας

Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα - με το Βατερλό του Ντομενέκ και την μετριότητα της Αγγλίας - το συγκεκριμένο κομμάτι του ταμπλό θα βγάλει έναν απρόσμενο ημιφιναλίστ: Ουρουγουάη - Ν. Κορέα και ΗΠΑ - Γκάνα. Οι νικητές μεταξύ τους και ο υπερνικητής στους 4 του μουντιάλ.

Έχω την εντύπωση οτι σε αυτή την τετράδα υπάρχει αρκετά ξεκάθαρο φαβορί. Οι "φορλάνοι" είναι πιθανώς η πιο σοβαρή ομάδα του μουντιάλ. Ο τερματοφύλακας Μουσλέρα της Λάτσιο είναι σταθερότατος και κατευθύνει σωστά την άμυνα. Οι αμυντικοί δυνατοί, δεν κάνουν πολλά φάουλ και ενεργούν απέριττα.


Τα χαφ Αρεβάλο και Πέρεζ είναι μαύρα σκυλιά με καθαρό μυαλό που καλύπτουν το χώρο λες και έχουν GPS στο κεφάλι. Στην επίθεση υπάρχει ο πολύ ικανός σκόρερ Σουάρεζ και ο Φορλάν για τον οποίο τα είπε όλα ο Giacomo Turner εδώ. Ο Ταβάρεζ έχει στήσει μια αξιοθαύμαστη μηχανή: Ομάδες αμυντικά ασταθείς μπορεί να τις βάλει κάτω κάνοντας απλά πράγματα και οι άλλες 3 ομάδες σε αυτό το κομμάτι του "πίνακα" είναι αμυντικά ασταθείς.

Τα μειονεκτήματα : Λείπει το πλούσιο ταλέντο και λείπουν αξιόπιστες εναλλακτικές από τον πάγκο. Επιπλέον, μάλλον δεν έχουν την ικανότητα να παίξουν ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας αν χρειαστεί να κάνουν παιχνίδι και να γυρίσουν ματς. Δεν θεωρώ πολύ πιθανό οτι αυτά τα μειονεκτήματα θα της στοιχίσουν στα συγκεκριμένα (δύο;) παιχνίδια μέχρι τους τέσσερις, επομένως με λίγη τύχη νομίζω οτι έχουν τον πρώτο λόγο για την 4άδα.

Αλλά μέχρι εκεί: Δεν είναι αρκετά πλήρης ομάδα για να πάρει 4 νοκ άουτ και να φτάσει στην κούπα. Αν και ο ξανθομπάμπουρας θα το άξιζε (το στολίδι στη φώτο δικιά του κατάκτηση).

Ένα άθλημα μέσα σ' ένα κεφάλι

Μάιος 2008. Λίγο πριν ξεκινήσει το ματς, στα αποδυτήρια του Ολντ Τράφορντ ο Σερ Άλεξ δίνει -χωρίς πολλά περιθώρια για αμφισβήτηση- εντολή σε όλους τους παίκτες του να φορέσουν συγκεκριμένο τύπο παπουτσιών για καλύτερη προσαρμογή στο βαρύ από την απογευματινή βροχή τερέν. Ο Ντιέγκο Φορλάν αρνείται να υπακούσει και κάνει (φοράει) τα δικά του. 200 περίπου λεπτά αργότερα, και με το σκορ στο 0-0, ο Ντιέγκο βρίσκεται στη μεγάλη περιοχή τετ-α-τετ με τον γκολκίπερ. Γλιστράει ο ξανθός στο χόρτο και η μπάλα βγαίνει άουτ. Ξαπλωμένος ακόμα στο γκαζόν, ξέρει ότι η καριέρα του στη Γιουνάιτεντ τελείωσε. Λίγα λεπτά αργότερα ο Φέργκιουσον γκρεμίζει τα αποδυτήρια ρίχνοντας τις πιο φαρμακερές γοτθικές κατάρες. Βρίζει τον Φορλάν, τα γαμημένα παπούτσια του, τη μάνα του, όλους τους περιπτεράδες του Μοντεβιδέο κλπ. Ήταν το τελευταίο του ματς στην Αγγλία.

Ευτυχώς. Ο Φορλάν μετακομίζει Νότια και παρουσιάζει σε διαδοχικές σεζόν και με πρόστυχο λατινιάρικο τρόπο το πελώριο ταλέντο του. Στην αρχή μας δείχνει πως μπορεί κάποιος να σκοράρει 29 γκολ σε μια σεζόν. Με τα δικά του παπούτσια και τις δικές του γαμημένες τάπες. Συνεχίζει, βάζει 30 γκολ σε μια σεζόν. Όμως δεν είναι φονιάς. Μπορεί να είναι αλλά δε θέλει. Ξέρει ότι τελικά δεν είναι μόνο το γκολ που μετράει, είναι το ίδιο το ποδόσφαιρο. Εστιάζει εκεί. Επιλέγει τις τελευταίες σεζόν - και ειδικά το Παγκόσμιο Κύπελλο σαν μια μοναδική ευκαιρία παράστασης - να δείξει σε όλους πώς είναι όταν κάποιος έχει μέσα στο κεφάλι του ολόκληρο το άθλημα. Ο Ντιέγκο Μαρτίν Φορλάν Κοράσο είναι ο μεγαλύτερος μπαλαδόρος αυτού του Μουντιάλ.

Κοχόνες

Το μουντιάλ είναι ένα τουρνουά για ομάδες που αντέχουν τα νοκ άουτ. Οι εκπλήξεις δεν φτάνουν μέχρι την κούπα.

Δεν είναι τυχαίο οτι εκτός από εξαιρέσεις "ειδικών συνθηκών" (Ουρουγουάη το '30 και το '50 με άλλο φορμάτ και λιγότερες ομάδες, Αγγλία στο σπίτι της το '66 και Γαλλία στο σπίτι της το '98), ΟΛΑ τα άλλα μουντιάλ τα έχουν κερδίσει οι γνωστοί τέσσερις βράχοι: Βραζιλία (5), Ιταλία (4), Γερμανία (3), Αργεντινή (2).

Θέλω να πω οτι είναι διαφορετικό πράγμα να σε εντυπωσιάζει η "σκληρή Παραγουάη" και το "μεθοδικό Μέξικο" (όπως το τονίζει ο γίγαντας Αλέκος των μεγάλων ραντεβού) και άλλη η απάντηση στην ερώτηση Ποιος μπορεί να πάρει το μουντιάλ.

Για να σηκώσεις το αγαλματάκι πρέπει να κερδίσεις τέσσερα σερί νοκ άουτ. Εκτός των άλλων, πρέπει να βγάλεις έξω και την Βραζιλία του Ντούνγκα. Που αυτή τη φορά έχει έρθει απλά για να το πάρει και να φύγει, ενδεχομένως χωρίς ούτε καν περιττούς πανηγυρισμούς (μπορεί από τον προημιτελικό να κοπούν και τα χαμόγελα).

Δυσκολεύομαι να βρω μια ομάδα που πείθει οτι μπορεί να τα κάνει όλ' αυτά. Γερμανία; Ίσως. Ισπανία; Την κρατάω ακόμα. Αργεντινή; Με πολλή τύχη. Ολλανδία; Ξέρω γω... 4 νοκ άουτ; Ιταλία; Μπα.

Κοίτα να δεις που θα το πάρει κι αυτό ο Μουρίνιο.

Επόμενη στάση: απίθανα μικρά ανθρωπάκια

Kαι τώρα όλα θα κριθούν στο μεγάλο ντέρμπι του Δ.Ν.Τ: νυν Δουνουτίτες εναντίον πρώην Δουνουτιτών - πρώην Πρωταθλητές Ευρώπης εναντίον πρώην Παγκόσμιων Πρωταθλητών (ας σημειωθεί ότι η κάθε μία από τις δύο ομάδες έχει κερδίσει τίτλο που η άλλη δεν έχει κερδίσει, αλλά ότι η απόδοση να κατακτήσει η Ελλάδα το Παγκόσμιο Κύπελλο έπεσε, ενώ η απόδοση να κερδίσει οποιαδήποτε στιγμή η Αργεντινή Πρωτάθλημα Ευρώπης παραμένει πολύ μεγάλη) - Mέσι της Ελλάδας εναντίον Νίνη της Αργεντινής. Ο αγώνας με αυτά τα «απίθανα μικρά ανθρωπάκια» (όπως αποκάλεσε σήμερα τους παίκτες της Αργεντινής ο αξεπέραστος Αλέκος) κρίνει πολλά, καθώς σε περίπτωση νίκης μας υπάρχουν εκτιμήσεις ότι πάνω από το 50% των πρωτοσέλιδων του αθλητικού Τύπου θα αφιερώσουν το πρώτο θέμα τους στην Εθνική. Αν η νίκη συνοδευτεί και με πρόκριση το ποσοστό θα φτάσει το 60%, ενώ σε κάθε επιπλέον πρόκριση μπορεί να υπολογίσει κανείς ένα επιπλέον 10%. Εν τω μεταξύ ιδιαίτερα θετικά σχόλια προκάλεσε η ξεχωριστή σημερινή αναφορά του Πρωθυπουργού στον αρχηγό της Εθνικής Γιώργο Καραγκούνη. Κατ΄ άλλους τα ιδιαίτερα αυτά συγχαρητήρια αποτελούν μήνυμα στήριξης στον Γιώργαρο για την «μαχαιριά στην καρδιά» που -όπως ο ίδιος αποκάλυψε- αποτέλεσε η αλλαγή του στο ημίχρονο του αγώνα με την Κορέα, αλλά οι περισσότεροι συγκλίνουν στο ότι ο Γιώργος είδε πρόσφατα το «Invictus» και εμπνευσμένος από τη ξεχωριστή επαφή του Μαντέλα με τον αρχηγό της ομάδας ράγκμπι της Νότιας Αφρικής, σκέφτεται να αναπτύξει παρόμοια σχέση με τον αρχηγό της Εθνικής μας, καλώντας τον να δοξάσει τη χώρα του Μαντέλη στη χώρα του Μαντέλα. Σε περίπτωση πάντως κατάκτησης του κυπέλλου έχει καταστεί σαφές ότι όλες οι πανηγυρικές εκδηλώσεις θα πρέπει να περάσουν πρώτα από την έγκριση της τρόικας. Δεδομένου δε ότι το κύπελλο θα κατακτηθεί από μια χώρα που αδυνατεί να δανειστεί μόνη της και ζει με χρήματα από πακέτο σωτηρίας, ενδέχεται η απονομή να μη γίνει στο Γιώργο Καραγκούνη αλλά στον Ντομινίκ Στρος Καν, με την κούπα να μην έρχεται στο Καλλιμάρμαρο, αλλά να κάνει περιοδεία Ουάσιγκτον - Βρυξέλλες - Φρανκφούρτη, όπου και αναμένεται να γιουχαϊστεί ο Βασίλης Γκαγκάτσης. Κόκκινη γραμμή για τη χώρα -όπως δήλωσε ο Πρωθυπουργός- θα είναι η κούπα να μην περιοδεύσει γυμνή, αλλά τυλιγμένη με γαλανόλευκο κασκόλ, ώστε να εκφράζει το Νίκο Καρούλια τόσο σαν Έλληνα όσο και σαν προπονητή του Απόλλωνα Αθηνών. Ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος ντύνεται σπίτι του κι ο Νίκος Καρούλιας ταξίδεψε στη Νότια Αφρική με δικά του έξοδα· και αυτό είναι ένα μήνυμα που δεν μπορεί παρά να εκτιμήσουν θετικά οι αγορές.

Η γειτονική Γουατεμάλα

Το μισό ταμπλό του μουντιάλ έπαιξε. Οι εισαγωγές είναι για τους εισαγωγείς, οπότε ρίχνω κατευθείαν μερικές παρατηρήσεις για όσα έχουμε δει:

Μπαφάνα (χ2):

Η κλασική περίπτωση Αφρικανών αστεριών που θα "έπαιρναν την ομάδα στις πλάτες τους" και τελικά την πήραν αλλά την πήγαν στο διάολο επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά στο πρόσωπο του Πίεναρ (μόνο λάθη) και του Μοκοένα (στη φάση του γκολ που ξεχνάει να ανέβει για το οφσάιντ και καλύπτει όλο το Μεξικό και την γειτονική Γουατεμάλα θύμισε θρυλικές στιγμές του Κούλη του Καραταϊδη).

Αυτός ο Τσαμπαλάλας επιβεβαιώνει και την άλλη Αφρικανική μουντιαλική σταθερά: Την αποκάλυψη ώριμων ποδοσφαιρικά ταλέντων (26 ο Λάλας) που μέχρι τότε δεν είχαν γίνει γνωστοί στην Ευρώπη και μετά το μουντιάλ θα τον κυνηγάει η μισή ήπειρος.

Ο Κούνε δείχνει μεγάλο τέρμα και ο μουντιαλικός Παρέιρα φαίνεται να τους έχει μάθει να παίζουν κάτι που μοιάζει με ποδόσφαιρο. Εύγε.

Μέχικο (όπως το τονίζει και ο γίγαντας Αλέκος):

Κυκλοφορία αλά Αγγίρε, Ο Μάρκες MVP (κάθετο παιχνίδι κατευθείαν από το Νουέβο Κάμπο - όπως θα το έλεγε και ο γίγαντας Αλέκος -). Ο cult Κουατεμόκ Μπλάνκο είναι κατά 12 κιλά υπέρβαρος και δυσκολεύεται στην υπερέκταση του οπίσθιου μηριαίου - αλλά είναι εκεί. Κατά τα άλλα φλυαρία, αργό παιχνίδι, προβλέψιμοι (ανάπτυξη μόνο από δεξιά με Aguilar και Dos Santos), κακή φυσική κατάσταση και βέβαια συγκλονιστικά αστείος τερματοφύλακας.

Γαλλία: τεχνητό οφσάιντ μέχρι το θάνατο με άμυνα που στήνεται 10 μέτρα κάτω από τη σέντρα, τρομερά μπλαζέ διάθεση, απουσία φορ (λες να ήξερε κάτι ο Ντομενέκ που πήρε τον Γαβριήλ;) και δυσκολία στη συνεννόηση. Αν δεν πλακωθούν μεταξύ τους νωρίτερα, κάποιος θα βρεθεί να τους αποκλείσει στα νοκ άουτ.

Αργεντινή: Τα ξέραμε.

Το ταλέντο προφανώς περισσεύει αλλά δουλειά στην προετοιμασία δεν έχει γίνει (μάλλον παίζανε play station και χέζαν στις θερμαινόμενες). Κατά τα άλλα, Μαραντονιές (φοβερό μουστάκι): Ο Βερόν παίζει γιατί είναι κολλητάρι, στα στημένα τους έχει δείξει 47 διαφορετικές εκτελέσεις γιατί τα γουστάρει αυτά τα κόλπα και στον Μέσι έχει δώσει εντολή να γυρίζει και να παίρνει τη μπάλα από τη σέντρα επειδή έτσι έκανε ο ίδιος. Αλλά ο Μέσι είναι διαφορετικό πράγμα από τον Ντιέγκο; Α;

Νιγηρία: Μια δουλίτσα στην τακτική την έχει κάνει ο Λάγκερμπακ. Νέοι, γρήγοροι, καλή φυσική κατάσταση αλλά ψιλοάμπαλοι, ε;

Αγγλία: Κατάρα, προβλεψιμότητα και γέλιο. Δηλαδή το ίδιο με τα 6 προηγούμενα μουντιάλ και λογικά με τα 6 επόμενα. Μ___ί Καπέλο.

USA: Donovan και τζι άι τζο. "Ηρωικός" αποκλεισμός στους 16. Τι ωραία φάση που δεν θα τα καταφέρουν ποτέ στη μπάλα.

Σερβία: Το γνωστό βαλκανικό μυστήριο: Ρόστερ για 8άδα αλλά από μπάλα μηδέν.

Γερμανία: Εντάξει, εντυπωσιάστηκα. Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε; Δουλεύει η μηχανή. Κατοχή, κυκλοφορία, γρήγορο και κάθετο ποδόσφαιρο, αλληλοκάλυψη, εκτέλεση, τρεξίματα, σοβαρότητα, βάθος.

Λένε οτι λείπει "ο ηγέτης". ΟΚ, αλλά είναι Γερμανοί και έχουν την πιο νέα ομάδα στο μουντιάλ. Τι παίχτης είναι ο Κεντίρα ρε; Τι στόπερ έχει γίνει ο Φρίντριχ; Τι μαγικά έχει κάνει ο Φαν Γκάαλ με τους μικρούς της Μπάγερν; Τι μπάλα ξέρει ο Οζίλ; Τι τον πιάνει τον Ποντόλσκι όταν παίζει με την εθνική;

Ντάξει, πρέπει να τους δούμε με μια ομάδα που δεν έχει τον Γκρεγκ Μουρ της Καβάλας στόπερ. Αλλά εντυπωσιάστηκα - το λέω.

Καλύτερη μπάλα χωρίς Μπάλακ

Τα τελευταία τρία χρόνια ο Μπάλακ απέδειξε ότι είναι ένας καλός αλλά όχι μεγάλος παίκτης. Άστοχα η Γερμανία και η Μπάγερν νόμιζαν ότι είχαν βρει στο πρόσωπό του τον παίκτη ηγέτη που μπορεί να αλλάξει τη ροή ενός αγώνα. Στην πραγματικότητα μετά τον Ζάμερ και τον Έφεμπεργκ δεν έχει υπάρξει τέτοιος Γερμανός παίκτης.Η Γερμανία όμως μέχρι και χθες πίστευε ότι μόνο αυτός είναι ικανός να κρατήσει ψηλά την ομάδα. Μέχρι χθες.

Από σήμερα κατάλαβε ότι η μη συμμετοχή του λύτρωσε την ομάδα. Στη θέση του ο Σβάινστάϊγκερ, απλός και ομαδικός, μοίραζε τη μπάλα σωστά χωρίς άγχος και έκλεινε προς τα μέσα για να αμυνθεί σε περίπτωση απώλειάς της. Δεν πατούσε περιοχή, δεν φώναζε, δεν είχε νεύρα . Έπαιζε για την ομάδα, ενέπνεε ηρεμία και ήταν συγκεντρωμένος χωρίς να ενδιαφέρεται για το τη πόζα θα πάρει όταν οι κάμερες πέσουν πάνω του.

Και μαζί με τον τεράστιο Λαμ έδωσαν στους υπόλοιπους ευκαιρία να ξεδιπλώσουν αρετές. Έτσι είδαμε τον Μίλερ που στη Μπάγερν ώρες ώρες έμοιαζε άμπαλος να πετυχαίνει ένα γκολ που θα ζήλευε και ο Ντελπιέρο. Τον Ποντόλσκι όντας το ίδιο εκρηκτικός να παίζει μυαλωμένα και αποτελεσματικά, Τον Κλόζε να μπαίνει στις φάσεις όπως προ τετραετίας. Και τον Οζίλ να δείχνει ότι μπορεί να κάνει μαγικά που την επόμενη φορά θα έχουν και ουσία.

Η σημερινή Γερμανία είναι δεδομένο ότι δεν έχει Ματέους, Μπρέμε, Μέλερ και Κλίνσμαν. Ούτε Ζάμερ και Έφεμπεργκ. Ευτυχώς όμως δεν έχει και το κακέκτυπό τους δηλαδή τον Μπάλακ. Απελευθερωμένη από αυτόν με καλούς παίκτες στην καλύτερη ποδοσφαιρική ηλικία αναδεικνύει ένα νέο αγωνιστικό στυλ, ομοιογενές, ομαδικό, επιθετικό και γρήγορο. Σίγουρα πιο ελκυστικό για τον θεατή, ο οποίος μέχρι χθες, εκτός από τον τεράστιο Λουκά Βύντρα, δεν είχε δει τίποτε σε αυτό το Μουντιάλ.

Και μη μου πείτε ότι Νιγηρία και η Αμερική είναι καλύτερες από την Αυστραλία.

Τhe Kapetanos of my Soul

Στο δεύτερο παιχνίδι η Κορέα καθαρίζει την Αργεντινή εύκολα, απλά και ωραία με 3-0. Ο κώλος του Κάρλος Μπιλάρδο αρχίζει να αγχώνεται μήπως και δεν δει χαρές με το τέλος του μουντιάλ. Εμείς με τη Νιγηρία είμαστε στο 0-0. Ο ένας μετά τον άλλο οι τερματοφύλακες μας τραυματίζονται. Το παιχνίδι έχει μισή ώρα ακόμα. Ο Λουκάς Βύντρα βουτάει τη φανέλα του πορτιέρο. Είναι η μόνη θέση της άμυνας που δεν είχε ως τώρα καλύψει στην καριέρα του. Οι Νιγηριάνοι αρχίζουν να επιτίθενται κατά κύματα. Ο Λουκάς τα πιάνει όλα. O Γιώργος Σαμαράς ξεχνά για μια στιγμή τη φράντζα του και την ομορφιά του και αποφασίσει να συμμετέχει στο παιχνίδι ακόμη και όταν δεν κάνει την τιμή στη μπάλα να την έχει στα πόδια του. Συμμετέχει παρακολουθώντας το ματς Νιγηρία - Βύντρα και αποφασίζει ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα ενδιαφέρον άθλημα και ότι έχανε τόσα χρόνια που δεν το παρακολουθούσε. Εν τω μεταξύ ο Βύντρα προλαβαίνει μέσα σε μισή ώρα να εξιλεωθεί όχι μόνο για τη γκέλα του πρώτου αγώνα, αλλά και για τις γκέλες μιας καριέρας γεμάτης συγκινήσεις. Τελικό 0-0. Έχοντας εξιλεώσει τα πάντα έχει καβάτζα μερικές εξιλεώσεις ακόμα. Μεταφέρεται στο γήπεδο που παίζει η Αγγλία. Κάθεται τέρμα και πιάνει ό,τι δεν έχει πιαστεί ποτέ εξιλεώνοντας έτσι μια ζωή μνημειωδών γκαφών Άγγλων τερματοφυλάκων, τερματοφυλάκων όλων των χρωματικών παραλλαγών, λευκών, μαύρων, πράσινων. Προηγήθηκαν δώδεκα γενικές στη σειρά, που όμως δεν είναι τίποτα μπροστά στις δώδεκα πλέον θέσεις της εντεκάδας που καλύπτει ο Λουκάς, άρα κανένα λάθος δεν έκανε και ο ταξιτζής στη διαφήμιση που τον έβαλε μπροστά.

Μετά από δύο αγωνιστικές η Κορέα έχει 6, η Αργεντινή 3, Ελλάς και Νιγηρία από 1. Τελευταία αγωνιστική η Κορέα δε χάνει από Νιγηρία. Η πρόκριση παίζεται μεταξύ της Αργεντινής και της Ελλάδας που με Λουκά πίσω δεν μπορεί να δεχθεί γκολ. Αρκεί να βάλουμε ένα και περάσαμε στην επόμενη φάση. Αλλά δεν είναι και τόσο εύκολο. 5 ματς μουντιάλ μετά τα γκολ μας παραμένουν 0. Θα τα καταφέρουμε στο έκτο; Ο Παντελής Καπετάνος σηκώνεται για αλλαγή. Τότε δεκάδες χιλιάδες Νοτιοαφρικάνοι πετάνε κάτω τις βουβουζέλες - βελζεβούλες πες το κι έτσι, και σε άπταιστα ελληνικά τραγουδάνε «Βάλε ένα γκολ και ας πεθάνω, Καπετάνο - Καπετάνο».

Ο Παντελής το βάζει στην τελευταία φάση των καθυστερήσεων, είναι το γκολ μιας ζωής, είναι το γκολ δύο ελληνικών μουντιάλ, είναι το γκολ το οποίο είχε προεικονομηθεί ότι αν το έβαζε θα πέθαινε κόσμος, αφού το γκολ του προξενεί παγκόσμια εμφράγματα, ανατρέπει προγνωστικά, γκρεμίζει στοιχήματα, πετά την Αργεντινή έξω, αποκαλύπτει ποια είναι η μυστηριώδης Mahindra Satyam, την ώρα που ο Παντελής αλλόφρων πανηγυρίζει στον φακό μιμούμενος τον πανηγυρισμό του Ντιέγκο το 94 και φωνάζοντας I am the captain of my soul, I am the master of my faith.

Τι θα γίνει στη συνέχεια της ιστορίας μας κανείς δεν ξέρει. Θα τον στήσουν να τον βγάλουν ντοπέ, όπως τον Ντιέγκο; Θα γλιστρήσει με τη μηχανή όπως ο Κώστας και η Κατερίνα και όπως μπορεί να επιβεβαιώσει κι ο Γκιόλιας; Θα σκοράρει με το χέρι κατά της Αγγλίας; Πώς να τα καταφέρει όμως αν τερματοφύλακας της Αγγλίας είναι ο Λουκάς; Ο Θεός να το βάλει το χέρι του αλλά που;

Σημασία έχει το γκαζόν

Στο προηγούμενο Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν η Αργεντινή του Riquelme.

Ήταν η ομάδα που φερόταν στην μπάλα με τρυφερότητα και σεβασμό, που δεν τη σήκωνε από το έδαφος χωρίς σοβαρό λόγο. Ο Στόχος ευγενής: να μην διαταράξει άσκοπα την ιερή και αιώνια σχέση της σφαίρας με το γκαζόν, βάση της οποίας διαχωρίζονται οι ποδοσφαιριστές από τους δεκαθλητές με την ιδιότητα του ποδοσφαιριστή.

Ουσιαστικά διαχωρίζονται οι μεγάλοι παίχτες που συνεισφέρουν στην ανάπτυξη του αθλήματος από τους τυφεκιοφόρους στρατιώτες που συμπληρώνουν τις "γραμμές" συνεισφέροντας μύες, ταχύτητα, έκρηξη και πνευμόνια. Φυσικά δεν υπονοείται οτι οι δεύτεροι είναι περιττοί στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Είναι όμως άφρονες, βέβηλοι, απαίδευτοι ή απλά κατσίκια.


Σε κάθε περίπτωση, αν είσαι εραστής του γνήσιου νοσταλγείς τον άσχημο Juan Roman και την Αργεντινή του 2006, ακόμα και αν έμεινε δίχως στέμμα. Αν μη τι άλλο επειδή ήταν η χαρά του γκαζόν. Το ποδόσφαιρο χωρίς φτιασίδια. Η συρτή πάσα των 10 μέτρων που διατηρεί την κατοχή.

Είναι ίσως γραφτό σε μια εποχή που η ανθρωπότητα παρακμάζει αναζητώντας αξίες και πρότυπα, το πρώτο mundial στην Αφρικανική ήπειρο - εκεί που άρχισαν όλα - να σημαδευτεί από την θριαμβευτική επιστροφή στις ρίζες.

Γιατί στο φετινό mundial υπάρχει μια ομάδα που έχει τα φόντα να στεφθεί πρωταθλήτρια παίζοντας ακριβώς αυτό το πρωτόγονο ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο κατοχής της σφαίρας και διατήρησης της ιερής σχέσης που έχει αυτή με το γκαζόν - γιατί θυμήσου: σημασία έχει το γκαζόν.

O Xavi Hernandez είναι ένα θεόρατο ποδοσφαιρικό μέγεθος. Και έχει δίπλα του τον αρτίστα Andres Iniesta. Και διατηρούν την κατοχή. Κυρίως επειδή μπορούν - αλλά και για λόγους προσωπικής ηθικής.

Γιατί απέναντι στο τρομαχτικό φαινόμενο της εντροπίας, οι διαχειριστές κάθε συστήματος οφείλουν να επιστρέψουν στις αρχές: Η λύση είναι στη σπηλιά.


Και η Ισπανία θα διεκδικήσει στην Αφρική το τρόπαιο παίζοντας ακριβώς αυτό: Το ποδόσφαιρο της σπηλιάς.

Δε θα 'ναι εκεί

Με τους υπόλοιπους θα ασχοληθούμε εκτενέστερα στη συνέχεια, λίγες λέξεις για κάποιους που δε θα είναι εκεί.

Ντέιβιντ Μπέκαμ

Με διαφορά ο πιο υποτιμημένος ποδοσφαιριστής της τελευταίας 20ετίας. Χωρίς ίσως να το πολυκαταλάβουμε, ήταν αρχηγός της Αγγλίας σε δύο μουντιάλ και εμβληματική προσωπικότητα της ίδιας ομάδας σε τρία. Σε μια ομάδα με φοβερή ποιότητα, ταχύτητα και δίψα, ο Μπέκαμ είχε πείσει τον Καπέλο ότι έπρεπε να είναι εκεί. "Έπεσε" σαν αρχαίος ήρωας, χτυπημένος στον αχίλλειο. Αρκετά δραματικό.

Μίκαελ Μπάλακ
Ίσως ο βασικός λόγος που δεν ανέπτυξε στο μάξιμουμ το βλέμμα του Έφενμπεργκ "σε κοιτάω και μουσκεύεται η κάλτσα σου απ' τα τσίσα" είναι ότι δεν ασχολιόταν ιδιαίτερα με το κοίταγμα του αντιπάλου. Θα λείψει από αυτό που θα ήταν το τελευταίο μουντιάλ της γεμάτης καριέρας του. Ο ανόητος πιτσιρίκος της Πόρτσμουθ που τον "σήκωσε¨ στον αέρα δε νομίζω ότι ξέρει που έμπλεξε. Έγκυρες πηγές αναφέρουν ότι ο Μπάλακ ξεκίνησε να του ρίχνει βαυαρικές κατάρες πριν καν προσγειωθεί στο χορτάρι. Και είναι γνωστό ότι αυτού του είδους οι κατάρες έχουν ισχύ για τουλάχιστον δύο σεζόν, ξεκινώντας από την επόμενη προετοιμασία.

Χέσους Ντάτολο

Κλασική περίπτωση μαλακισμένου Αργεντίνου φαμφάρα. Πίστεψε πως αν ντριμπλάρει ३ ταλαίπωρους αμυντικούς του Πανθρακικού στην ίδια φάση, θα παίξει μουντιάλ. Ούτε καν ο ελαφρώς(?) πειραγμένος Ντιέγκο δεν πείστηκε. Ίσως είναι καλύτερα έτσι. Αν ήταν αυτός στη Ν. Αφρική μπορεί να ένιωθε αδικημένος ο Σκούφαλης.

Αντόνιο Κασάνο

Με πρωτόγονο ποδοσφαιρικό χάρισμα, αλλά ίσως ο μοναδικός από αυτούς που θα ήταν εκεί με κλινική μορφή ψυχοπάθειας. Ο Λίπι δεν τον πήρε, όχι γιατί θα τσακώνονταν μαζί του, αλλά γιατί ο Κασάνο θα μπορούσε να τσακωθεί μόνος του, με το αριστερό του πόδι για παράδειγμα. Ο άνθρωπος είναι πέρα για πέρα λολός.

Ζινεντίν Ζιντάν

Δυστυχώς ο ΓΑΛΛΟΣ δε θα μπορούσε να είναι εκεί στα 39 του, ίσως δε θα ήθελε κιόλας. Πώς γίνεται όμως να μη μου λείψει Αυτός που, εκτός από μια 20ετία στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, σημάδεψε με τόσο εμφατικό τρόπο το αμέσως προηγούμενο Παγκόσμιο Κύπελλο? Ο πιο "βρώμικος" τζεντλμαν που πάτησε ποτέ γκαζόν (όχι εσένα Γκαζόν, μη μπερδεύεσαι). Αρνούμενος να συνηθίσεις την απουσία του, συνειδητοποιείς ότι αυτό που τον έκανε πραγματικά ξεχωριστό δεν ήταν κάτι άλλο από την ικανότητά του να σημαδεύει ένα ματς μόνο με στιγμές.

Μπετόν αρμέ χαμηλoτάβανο

Έχω την αίσθηση ότι οι Έλληνες ποδοσφαιρόφιλοι, αυτοί που στο άκουσμα της λέξης μουντιάλ αυτόματα σχηματίζουν ένα χαμόγελο χαράς και ήδη έχουν αρχίσει και σκέφτονται πώς θα ξεφεύγουν από δουλειά και γυναίκα για να βλέπουν τους αγώνες, αδιαφορούν για την Εθνική. Η ομάδα έχει πείσει ότι δεν μπορεί να παίξει μπάλα κι ότι έχει ταβάνι στην απόδοσή της. Μπετόν αρμέ χαμηλοτάβανο, που δεν σε αφήνει να φαντασιωθείς.


Στην Πορτογαλία λειτούργησαν άγνωστες υπερφυσικές δυνάμεις για να το σηκώσουμε, αλλά μπορούσες πριν από τους αγώνες να σκεφτείς κάποια από αυτά που τελικώς είδες. Ένα καλό μπάσιμο και σουτ από τον Καραγκούνη, μία μαγική πάσα του Τσιάρτα, μία καλή κούρσα από τον Σεϊταρίδη. Τώρα τι να σκεφτείς; Τον Χαριστέα και τον Γκέκα να σκοράρουν; Με πιο μέρος του σώματος και από ποιου χαφ μπαλιά; Ή μήπως στο τελείωμα της καριέρας τους θα αρχίσουν να βάζουν προσωπικά γκολ; Τον Καραγκούνη να αλωνίζει; Πώς θα το κάνει στα τριανταφεύγα του; Τον Τοροσίδη να σεντράρει για γκολ; Πώς θα το κάνει παίζοντας αριστερά όταν δυσκολεύεται ακόμη και από την καλή του δεξιά πλευρά; Τον Βύντρα να μην κάνει βυντριές; Βύντρα χωρίς βυντριές γίνεται; Τον Κατσουράνη να κεντάει; Πώς, όταν ένα πρωτάθλημα τον έβλεπες να μην τρέχει όσο πρέπει, να μην μαρκάρει όπως πρέπει και κυρίως να πουλάει τη μπάλα για ένα ευρώ; Τον Χαλκιά να πιάνει απόδοση Νικοπολίδη Πορτογαλίας; Πώς, όταν είναι σαφώς κατώτερός του σε όλα; Τους Κυριάκο, Αβραάμ και Παπασταθόπουλο να οργανώνουν ήρεμα το παιχνίδι στην άμυνα; Πώς όταν και οι τρεις από άποψη οργάνωσης το μόνο πράγμα που θα μπορούσαν να οργανώσουν είναι καβγάς σε μπυραρία; Τι απομένει;


Μα φυσικά το άστρο του Ρεχάγκελ. Με τη βοήθεια του οποίου κληρωθήκαμε με Νότιο Κορέα, Νιγηρία, δηλαδή μπαρμπούτσαλα που μπορεί να κάνουμε μία νίκη από σπόντα και τελευταίο παιχνίδι με αντίπαλο τα δεύτερα της πιθανότατα αδιάφορης Αργεντινής.
Με ποιον παίζουμε αν προκριθούμε;